Jubileum concert Krezip in Ziggo Dome voelde als warme deken: drummer Bram blijft nog een poosje

Zaterdagavond zou de drummer afscheid nemen van ’zijn bandje’, dat hij in 2004 kwam versterken. Van den Berg, die de hele avond een shirt droeg met de tekst ’Hope over fear’, gaat kijken wat de wereld nog meer voor hem in petto heeft. „Mijn plannen zijn niet gewijzigd, maar de timing wel. Ik hoop dat jullie het goed vinden dat ik nog een tijdje blijf.” 

Want wat is Krezip nou voor een bandje voor de drummer? Het is meer dan dat. „Het zijn vooral vrienden die ook nog eens een bandje hebben”, vertelde hij.

Zeven jaar geleden kwam Van den Berg op het geniale idee om Krezip, na een lange pauze, weer bij elkaar te brengen. In 2019 kwam Krezip terug met nieuwe muziek. Maar in de tussentijd kreeg hij de kans van zijn leven: zijn staat van dienst is alleen maar gegroeid sinds hij in 2023 en 2024 bij de Ierse band U2 drumde. Hij verving het vaste bandlid Larry Mullen die een operatie moest ondergaan.

„Dat avontuur was een ongelooflijk mooi sprookje”, vertelt Jacqueline Govaert, de frontvrouw van Krezip. „We zijn ook wezen kijken in Las Vegas, in The Sphere waar Bram met U2 optrad, ook een leuke zaal trouwens.”

Bovenal werd zaterdagavond de avond waarop werd gevierd dat Krezip 25 jaar geleden doorbrak: met een optreden op Pinkpop. „Ik zal het nooit meer vergeten”, zegt Jacqueline. De band wist de hele festivalweide in te pakken met zijn ontwapenende optreden. Niet veel later werd (de live versie van) de song ’I would stay’ een joekel van een hit in Nederland en Vlaanderen.

Vanaf seconde één in de Ziggo Dome is er zaterdagavond een goede sfeer, mede door het drumwerk van Bram van den Berg. De drumpartijen bij Krezip doen ertoe. Die drive wordt de rest van de avond niet meer losgelaten. 

Het concert wordt als vanzelf stadionwaardig. ’Ready for more’ is een lied waar Govaert al haar enthousiasme kan leggen en het hele podium pakt. Ze is een wervelwind. Dat smaakt naar meer.

Ze bespeelt de massa tijdens ’Out of my bed’ en ’You can say’, een 23 jaar oude song die ze nog steeds met volle overtuiging zingt. Het optreden voelt als een warme deken.

Dat enthousiasme uit de beginjaren is er nog steeds. Govaert is een brok energie. Het is grappig om te zien hoe de cameraman, verantwoordelijk voor het beeld op de grote schermen, soms echt moeite moet doen om haar bij te houden.

Maar hoogtepunt blijft het nummer ’I would stay’, waarmee het succes van de band begon. Het wordt vanaf een klein podium in het midden van de zaal gebracht. Govaert achter een vleugel. De Ziggo Dome voelt even als Paradiso. Het nummer blijft na al die jaren goud.

Vanaf dat podium laat Govaert weten het flink rustiger aan te hebben gedaan de laatste maanden. Het werd te druk. Ze is in die tijd liedjes gaan schrijven in het Nederlands en zet dan in met ’Ik droog mijn tranen niet’. 

Het wordt een ontroerend moment in de Amsterdamse popzaal waar zo’n 16.000 fans bij elkaar zijn gekomen en een mooie aanloop naar een finale met ’Plug it in and turn me on’ en ’Sweet goodbyes’ en een mooi vooruitzicht dat de oude samenstelling van Krezip, met Van den Berg, nog even doorgaat.